مقایسه تغییرات زمان ریکاوری و عوارض آن براساس تغییرات کورتیزول در جراحی انتخابی افراد معتاد و غیر معتاد به تریاک در دانشگاه علوم پزشکی کرمان

سابقه و هدف: در انسان مواد مخدر و سایر ترکیبات وابسته از ترشح فیزیولوژیک آدرنوکورتیکوتروپین از غده هیپوفیز جلوگیری می کنند. هدف از بررسی حاضر تعیین ارتباط فیزیولوژیک بین سطح سرمی کورتیزول بیماران معتاد و نارسایی غده فوق کلیوی در آنهاست.   مواد و روشها : یکصد بیمار که جهت اعمال جراحی الکتیو به مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمان مراجعه کرده بودند با روش آسان انتخاب و به دو گروه معتاد و غیر معتاد (شاهد) تقسیم شدند. صبح روز قبل از عمل جراحی سطح سرمی کورتیزول خون دو گروه به روش رادیوایمونواسی (ria) اندازه گیری شد .   یافته ها: از 50 بیمار معتاد به تریاک در 17 بیمار (34%) سطح کورتیزول کمتر از حد طبیعی، 5 بیمار (10%) بالاتر از حد طبیعی و در 28 بیمار (56%) در سطح طبیعی بود. کاهش سطح سرمی کورتیزول در بیماران معتاد با شدت و مدت اعتیاد ارتباط مستقیم داشت. اما از نظرآماری معنی دار نبود. سطح کورتیزول سرم خون بیماران شاهد همگی در حد طبیعی بود. عوارض بیهوشی در اتاق ریکاوری و علائم ترک مواد مخدر بخصوص درد و تعریق دربیماران معتاد خیلی بیشتر از بیماران غیر معتاد بود و از نظرآماری اختلاف آنها معنی دار بود ( 00001/0 p< ). فاصله زمانی بیداری بعد از بیهوشی (ریکاوری) در بیماران معتاد خیلی کمتر از گروه شاهد بود و با شدت و مدت اعتیاد ارتباط مستقیم داشت و از نظر نیز آماری معنی دار بود (00001/0 p< ).   نتیجه گیری و توصیه ها : بیماران معتاد برای اعمال جراحی الکتیو جز بیماران پر مخاطره محسوب می شوند. باید در فرایند بیهوشی این بیماران توجه خاص به کاهش عوارض بیهوشی و ریکاوری بعلت تضعیف و نارسائی غده فوق کلیه در اثر مصرف مداوم مواد مخدر مبذول داشت.